www.kijwoko.fora.pl

Thorvoy

Nie uwzględniasz przedstawionego przeze mnie toku rozumowania. Jeśli ktoś morduje/gwałci, to Z ZAŁOŻENIA jest skrzywiony.

Aleksy

JohnyDoe

Wiecie, jak wiele tego typu problemów rozwiązałaby ta ustawa o dostępie do broni palnej? Smile

Ostatnio czytałem artykuł o tym, że koleś został skazany nie za gwałt a uwaga tu cytat: "wykorzystanie bezradności nietrzeźwej kobiety, którą doprowadził - wbrew jej woli - do obcowania płciowego i spowodował u niej obrażenia ciała."

Kogo pojebało, bo jaj uż nie jestem w stanie wskazać? Przecież to jest taka kpina, że mnie osobiście zabrakło słów. Semantyka stosowana w sądzie...

Aha, dostał bodajże 1.7 roku. Też dobrze, przecież mógł dostać zawiasy. Niedlugo wykreślą morderstwo, można wpisać zabicie ze skutkiem śmiertelnym :>

Aleksy

Że co niby? Samosądy?

Thorvoy

Umowa społeczna, o której piszesz, Aleksy, jest pojęciem definiowanym przez naszą moralność, która każe nam myśleć tak: jeśli ktoś łamie umowę, jest śmieciem, którego trzeba ukarać. Tak właśnie nauczyliśmy się myśleć.

Ja skłaniam się w tym przypadku ku bardziej przedmiotowemu potraktowaniu jednostek: jeśli ktoś łamie umowę, to znaczy że jak jest zepsuty mechanizm, który trzeba naprawić, przy czym karanie jest JEDNĄ z metod naprawy. Wierzę w resocjalizację, chociaż nie taką, jaką praktykuje się dzisiaj.

Nie wszystkich, zwłaszcza psychopatycznych zbrodniarzy, da się naprawić, ale skoro nazywamy siebie ludźmi i udajemy wszyscy przed sobą, że to określenie oznacza coś więcej niż jednych z wielu przedstawicieli świata ożywionego, nie możemy beznadziejnych przypadków likwidować. To byłoby... nieludzkie.

Zbrodniarzy nie ma aż tak znowu wielu, więc koszty utrzymania tych najgorszych nie byłyby szczególnie wysokie. Poza tym należy pewną rzecz zauważyć. Masa ludzi krzyczy, że utrzymuje się więźnia z ich podatków i to jest be. Niby prawda, ale należy popatrzeć też z drugiej strony: z naszych podatków więzień jest zasadniczo KARANY. Pieniądze, które "zużywa" więzień to narodowa zrzuta na jego UKARANIE. Karanie zawsze kosztuje, szczególnie takie wymagające osadzenia z koniecznością utrzymania więźnia przy życiu i w dobrym zdrowiu. Że więcej pieniędzy idzie na utrzymanie więźnia niż podopiecznego państwowego sierocińca, to już inne zagadnienie.

Aleksy

Ja również wierzę w resocjalizację, ale nie wszystkich. Są elementy, które zrywają kontrakt i w tym tego co zeń mają. W pewnych sprawach nie tyle chodzi o naprawę, co o pokazanie, że po przekroczeniu pewnej granicy sprzęt nadaje się już do zniszczenia. Co do zaś resocjalizacji to ja preferuję styl Ministerstwa Miłości + praca, czyli właściwie piekło na ziemi zafundowane przez Karne Obozy Pracy.

Thorvoy

Dlatego właśnie piszę, że skoro chcemy czuć się w naszym człowieczeństwie wyjątkowymi, powinniśmy trzymać się tego, przez co jest między innymi definiowane, na przykład humanitaryzm.

Aleksy

Owszem, tylko że to człowieczeństwo istniej jako składowa umowy społecznej. Gdy ktoś ją łamie trzeba go ukarać, a gdy przekroczył ostateczną granicę - trzeba go wyeliminować. Człowiek musi wiedzieć gdzie ma grancie.

Thorvoy

Dlatego właśnie jestem za tym, by normalnych ludzi traktować jak normalnych ludzi, a zbrodniarza jako kogoś upośledzonego. Upośledzenie polega również na tym, że zbrodniarz granic nie zna.

Uważam, że jeśli tłum zlinczował zbrodniarza, który dał mu się we znaki, i którego wina została koniec końców udowodniona, nie powinien być pociągnięty do odpowiedzialności (oczywiście wiele zależy od winy i metody pozbycia się psiego syna). W końcu czego oczekujemy od emocjonalnego tłumu, poza tym, że metodą demokracji wybitnie bezpośredniej okaże swoją wolę i powiesi drania na drzewie? Ale sądy, ostoja sprawiedliwości, nie powinny wydawać takich wyroków. Walka z przestępczością musi być rozważna i nastawiona na naprawę człowieka, a nie pogrążanie go w patologii, jak to ma miejsce dzisiaj. Jeśli zaś mamy do czynienia z beznadziejnym przypadkiem, najwyżej będzie królikiem doświadczalnym kryminologii do końca jego życia.

Aleksy

Owszem, szaleniec nie zna granic, bo jego mózg nie działa prawidłowo, ale tu nie chodzi o to, lecz o zasadę, że przekroczenie ostatecznych granic umowy społecznej prowadzi do unicestwienia, nawet jeżeli sobie z tego nie zdawaliśmy sprawy. Taki Brejvik dla przykładu. Ten człowiek przekroczył granicę i to najbardziej ostateczną i sprawiedliwym wyrokiem dla niego jest jedynie śmierć jako nieodwracalne pozbawienie świadomości.

Thorvoy

Nigdy chyba nie widziałem w taki sposób sformułowanej zasady.

Aleksy

No to się nazywa etyka społeczna.

Thorvoy

Warto zawsze czegoś się nowego dowiedzieć, choćby i wiele lat za późno.

Czy aby na pewno wszyscy się z przytoczoną przez Ciebie etyką zgadzamy? Pamiętaj, że są różne normy etyczne. Co powiesz o zbrodniarzu, który nie zdaje sobie nawet sprawy z istnienia takiego pojęcia jak "umowa społeczna"? Jest on niczym biblijna Ewa, która nie wiedząc, czym jest dobro i zło, wsunęła jabłko- zrobiła coś złego, a potem została ukarana. Niezbyt to dla mnie sprawiedliwe.

JohnyDoe

Popieram w zupełności Aleksego w tej kwestii.
Nie obchodzi mnie, czy koleś, który zabił mi rodzinę, jest szalony, czy nie, czy wie, że to, co zrobił, jest złe, czy nie. Nic nie obchodzi mnie mniej niż to. Zabić i tyle. Kropka ^^

Thorvoy

Tu się różnimy. Nawet sądy biorą pod uwagę takie coś, co się nazywa okolicznościami łagodzącymi. Dla mnie nieświadomość albo ułomna świadomość jest czynnikiem, który powinien być zawsze uwzględniany. Jeśli człowiek ma nawalone pod kopułką, to przecież zwykle nie z własnej winy. Nie powinno się karać za to, kim człowiek jest ze swojej natury.

Przede wszystkim kara nie powinna być celem samym w sobie. Zbyt często czyni ona złego człowieka jeszcze gorszym człowiekiem. Dla mnie celem jest możliwość przywrócenia każdego przestępcy społeczeństwu zamiast pogrążania go w więziennym rynsztoku. Kara może być najwyżej elementem resocjalizacji. Sam miałbym ochotę pozabijać niektórych ludzi (co nie znaczy, że byłbym w stanie tego dokonać, gdybym miał okazję), ale ja jestem jednostką, emocjonalnym człowiekiem. Sądy mają być obiektywne i nie czynić zadość żądnemu krwi społeczeństwu.

Powiedzcie mi jeszcze jedną rzecz: kto tak naprawdę zdecydował o tym, że dodatkowe psucie człowieka jest lepsze od prób jego naprawienia? Owszem, pensjonariusze zakładów karnych niekiedy z nich wychodzą jako lepsi ludzie. Jeśli walniesz młotkiem w szwankującą aparaturę, też czasem zaskoczy i będzie dobrze działać przez jakiś czas. Na ogół jednak praktykuje się oddawanie sprzętu do serwisu w celu dokonania konwencjonalnej naprawy. Naturalnie, czasem sprzęt jest tak skopany, że się go wyrzuca, ale tutaj dochodzi poruszona wcześniej przeze mnie kwestia humanitaryzmu. Człowiek to mimo wszystko człowiek.

W każdym razie jeśli przedkładamy karę nad reedukację (albo, mówiąc bez ogródek, spójne z wartościami Narodu pranie mózgu więźnia), nie dziwmy się, że istnieje recydywa.